Kalendarium wypraw

W lutym, pomimo suchych warunków panujących w ścianie udało nam się z Jackiem Czechem przejść drogę „Colton-MacIntyre” w dobrym czasie 16h. Cała akcja od wyjścia ze schronu Leshaux do zejścia w dolinę po włoskiej stronie masywu zajęła nam 32h. non-stop. Jacek przejściem tym skompletował trylogię alpejską czyli północne ściany Matterhornu, Eigeru i Grandess Jorasses.

Z uwagi na panującą pandemię moja działalność wspinaczkowa ograniczona była do rodzimych rejonów wspinaczkowych. W Tatrach udało mi się w zespole z Kacprem Kłodą pokonać wymagającą hakówkę na „Mniszku” – „Polskie Muppet Show” VI, A3 a także, z tym samym partnerem drogę „Długosza-Popki” na kotle Kazalnicy (wszystkimi możliwymi wariantami prostującymi za ok. M7). Pod koniec sezonu razem z Jackiem Czechem juniorem zrobiliśmy jeszcze „Superdirettisimę” M6+ na północnej ścianie MSW. Zaliczyłem też pouczające wycofy z „Długosza” na Kazalnicy i z solowej próby na „filarze” na tej samej ścianie.

Trzytygodniowy wyjazd wspinaczkowy na grecką wyspę zaowocował szeregiem przejść sportowych do poziomu 7c, RP i 7a+ OS.

Droga Cassina na Piz Badile od czasów przeczytania (bardzo dawno temu) książki Gastona Rebuffata „Gwiazdy i Burze” była moim marzeniem, jak zresztą każda z sześciu opisanych przez niego „wielkich północnych ścian alpejskich”. Pomimo upływu czasu to wciąż kawał poważnego wspinania w wielkiej ścianie a legendy nie biorą się znikąd o czym boleśnie się przekonaliśmy tracąc półtorej godziny na szukanie przebiegu tej śmiałej linii. Nieustający podziw dla wielkiego Ricardo Cassina i jego partnerów za wytyczenie tej pięknej drogi. Trochę faktów: Wystartowaliśmy o 4.20 i po 4 zjazdach osiągneliśmy dno doliny, gdyż chcieliśmy iść od podstawy ściany tak jak jej pierwsi zdobywcy a nie od trawersu od którego dzisiaj zazwyczaj zaczyna się drogę. O TD,VI, 7.30 wbiliśmy się w dolną część ściany drogą „Another day in Paradise” o 10.15 połączyliśmy się z trawersem wiodącym do startu „zwyczajowego” Cassina. O 20.30 (znacznie później niż zakładaliśmy) byliśmy na szczycie Piz Badile. Po komfortowej nocy w Bivacco Alfredo Reaelli w pięć i pół godziny zjechaliśmy kantem północnym do namiotu u podstawy ściany.

Przejście to zrealizowane zostało w ramach projektu wspinaczkowo – paralotniowego zakładającego przejścia kilku klasyków wspinaczkowych dolomitów i zlot na paralotniach z wierzchołków. Udało się zlecieć z Marmolady i przewspinać między innymi drogę Cassina na północnej ścianie Cima Grande di Lavaredo. Niestety mój wypadek i złamanie nogi zmusiły nas do przedwczesnego zakończenia wyprawy.

Zobacz film z wyprawy

Lekka, dwuosobowa wyprawa mająca na celu poprowadzenie nowej drogi w czystym stylu alpejskim na północno-zachodniej ścianie Annapurny. Ze względu na trudne warunki pogodowe zespołowi nie udało się osiągnąć celu aklimatyzacyjnego jakim było wejście na Langtang Lirung 7227m. gdzie osiągnięto wysokość ok 6300m. Wobec braku wystarczającej aklimatyzacji, zespół zrezygnował z realizacji celu głównego wyprawy.

Krótki wyjazd wspinaczkowy podczas, którego udało się fajnie powspinać na lodospadach do WI6. Najtrudniejszą pokonaną drogą był „Rubenzahl” o tej właśnie wycenie.

Celem tej małej lekkiej wyprawy była eksploracja masywu Gasherbrumów a efektem przejście w lekkim stylu (bez poręczowania i oczywiście bez tlenu i tragarzy wysokościowych) nowego wariantu na zachodniej ścianie Gasherbruma II.

Krótki spontaniczny wyjazd do Kenii w celu pokonania diamentowego kuluaru na Mount Kenya. Niestety spóźniliźmy się i lodu już nie było ale udało się trochę powspinać i wejść w świetnym czasie (2h od wejścia w ścianę do szczytu) na drugi co do wysokości szczyt w Afryce.